Chysis aurea

Lindley 1837
Podrodzina: Epidendroideae
Plemię: Vandeae
Podplemię: Aeridinae

 

Foto: © Orchids & More. Wszelkie prawa zastrzeżone.

Chysis aurea 

Storczyki z rodzaju Chysis występują na bardzo szerokim terytorium, ale liczba ich siedlisk jest niewielka. Istniał i dalej trwa pewien brak zgodności dotyczący statusu kilku roślin. Niektóre autorytety uważają, że Chysis aurea i Chysis laevis są synonimami i wymieniają te rośliny jako Chysis aurea, który występuje od Meksyku poprzez Amerykę Środkową, aż do Wenezueli, Kolumbii i Peru. Obecnie większość uważa jednak, że rośliny z Meksyku i Ameryki Środkowej to Chysis laevis, natomiast te pochodzące z Ameryki Południowej to Chysis aurea. Choć obie rośliny są do siebie podobne, to jednak kwiaty C. laevis są większe, są też różnice w wybrzuszeniach na warżce, a także w rozmieszczeniu i odcieniach kolorów.

Występowanie:

Wenezuela, Kolumbia i prawdopodobnie Panama. Odmiana maculata znajdowana jest dalej na północ, aż w Kostaryce. Rośliny spotyka się zwykle na niewielkich wysokościach w gęstych, wilgotnych lasach, gdzie rosną wysoko na dużych drzewach, zwykle na ich pniach lub przy nasadzie dużych gałęzi. W Wenezueli rośliny spotkano w pobliżu Caracas, na wysokości ok. 760 m w bardzo wilgotnej części lasu, w wąwozie z potokiem. 

Klimat:

Zanotowane skrajne temperatury to 33°C i 8°C.
Średnia wilgotność 80% przez cały rok.
Opady deszczu wynoszą od 10 mm w lutym do około 109 mm latem i jesienią.
Średnie temperatury (dzień/noc) od 24,4/13,9°C w styczniu do 27,8/17,1°C w maju.
Okres kwitnienia: kwitnie głównie od marca do sierpnia, ale też możliwe jest kwitnienie przy końcu zimy.

Uwagi różne:

Okres kwitnienia podawany przez hodowców to wiosna i lato, ale kwitnienie zdarza się przez cały rok oprócz zimy.

Informacje o roślinie i kwiatach:

Wielkość i typ rośliny:

Jest to stosunkowo duży sympodialny epifit o pokroju zwisającym, dorastający 50 cm.

Pseudobulwy:

Pseudobulwy osiągają 50 cm długości. Wrzecionowate pseudobulwy są całkowicie okryte zachodzącymi na siebie u podstawy liśćmi. Po opadnięciu liści ich podstawy pozostają wokół łodygi jako suche pochewki. Pseudobulwy C. aurea są nieco smuklejsze w porównaniu z innymi gatunkami tego rodzaju.

Liście:

Liście mają do 30 cm długości i 5 cm szerokości. Wzdłuż pseudobulwy wyrasta kilka średnio- lub jasno-zielonych liści. Są one cienkie, nieco pofalowane, o miękkiej teksturze, mocno unerwione, zwężają się tworząc ostry koniec, a przy końcu sezonu wegetacyjnego opadają.

Kwiatostan:

Kwiatostan może osiągnąć 30 cm, ale zwykle jest krótszy. Wyrasta z kątów nowego przyrostu przed rozwinięciem się liści.

Kwiaty:

Na każdym kwiatostanie jest 6-12 trwałych, pachnących, woskowatych kwiatów na długich szypułkach. Kwiaty mają 4,0-7,5 cm średnicy, ale zwykle około 5 cm, bywają nieco zmienne co do wielkości i kształtu poszczególnych elementów. Mięsiste płatki obu okółków są bladożółte przy podstawie, żółte na szczycie, a większość powierzchni wewnętrznej jest zabarwiona, przechodząc od barwy czerwonej do pomarańczowo-brązowej. Mięsista, biaława warżka, z czerwono-brązowymi plamkami, ma około 2 cm długości i tyle samo szerokości po rozłożeniu zwykle wygiętych do góry bocznych działek. Warżka ma 5 równoległych wybrzuszeń jednakowej długości, idących od podstawy aż do środka. Kwiaty C. aurea var. maculata z Panamy i Kostaryki są nieco mniejsze niż kwiaty odmiany podstawowej, ale są mocniej wybarwione.

Uwagi różne:

Okres kwitnienia podawany przez hodowców to wiosna i lato, ale kwitnienie zdarza się przez cały rok oprócz zimy.

Tłumaczenie: Grażyna Siemińska


-----------------  U P R A W A  ----------------

Temperatura:

Roślina ciepłolubna.

Średnia temperatura dnia w lecie wynosi 26-27°C, średnia nocy to 17°C, co daje amplitudę dobową 9-10°C.

Światło:

25000-35000 luksów. Światło powinno być filtrowane i rozproszone, a rośliny nie powinny być bezpośrednio wystawione na działanie słońca w godzinach południowych. Cały czas należy zapewniać silny ruch powietrza.

Podlewanie:

W okresie od późnej wiosny do jesieni opady deszczu są umiarkowane do obfitych. Następnie, w porze zimowej suszy, ich ilość spada. Podczas intensywnego wzrostu rośliny powinny być obficie podlewane, lecz nie można dopuścić, aby podłoże rozłożyło się lub rozmokło. Gdy na jesieni nowe przyrosty osiągną dojrzałość, ilość wody należy stopniowo zmniejszyć. 

Nawożenie:

Rośliny należy nawozić co tydzień 1/4-1/2 zalecanej dawki nawozu dla storczyków. Nawóz o dużej zawartości azotu jest korzystny w okresie od wiosny do połowy lata, a nawóz bogatszy w fosfor powinien być stosowany późnym latem i jesienią.

Podłoże:

Ponieważ rośliny te mają pokrój zwisający, łatwiej je prowadzić, jeżeli są zamontowane na podkładkach z nierównej kory lub z paproci drzewiastej. Należy jednak zapewnić wysoką wilgotność, co oznacza, że latem rośliny powinny być podlewane co najmniej raz dziennie. W wypadku tak zawieszonych roślin, podczas suchych i gorących okresów niezbędne może być kilkakrotne podlewanie w ciągu dnia. Rośliny dobrze rosną także w wiszących doniczkach i koszykach umożliwiających im naturalny zwisający wzrost. Pojemniki te powinny być wypełnione luźnym, przewiewnym podłożem, które pozwala korzeniom szybko obeschnąć po podlaniu. Dla roślin uprawianych w doniczkach lub koszykach jako podłoże zaleca się pocięte włókna paproci drzewiastej, ponieważ rozkładają się wolniej niż kora i dzięki temu przesadzanie może być wykonywane rzadziej. Niektórzy zalecają do takiego podłoża także dodatek perlitu lub dużych kawałków węgla drzewnego. Rośliny te źle reagują na przesadzanie lub dzielenie, więc takie czynności należy wykonywać dopiero wtedy, gdy podłoże ulegnie rozkładowi, lub gdy roślina wyrasta poza pojemnik. Przesadzanie lub podział rośliny powinny być wykonywane, gdy rozpocznie się wzrost nowych korzeni. Pozwala to roślinom zaaklimatyzować się w stosunkowo krótkim czasie i dostarcza im najmniej stresu.

Wilgotność powietrza:

75-80% przez cały rok. W siedlisku naturalnym warunki mogą być nieco bardziej wilgotne.

Okres spoczynku:

Średnia temperatura zimą wynosi w dzień 24-26°C, a w nocy 14-15°C, dając dobową różnicę rzędu 11-12°C. W okresie zimy opady deszczu są niewielkie, ale gęste nocne mgły i poranna rosa zapewniają dodatkową ilość wilgoci. Dlatego w zimie podlewanie uprawianych roślin powinno być ograniczone, lecz nie wolno pozwolić, aby pozostawały suche przez dłuższy czas. Nawożenie powinno być zredukowane lub wyeliminowane aż do momentu pojawienia się nowych przyrostów i rozpoczęcia obfitszego podlewania na wiosnę.